به گزارش ایسنا، شهید شیخ فضل‌الله محلاتی در فاصله سال‌های ۱۳۲۶ تا ۱۳۵۷ پس از آشنایی با شهید نواب صفوی، به گروه فداییان اسلام پیوست و به علت این همکاری، بارها تحت تعقیب قرار گرفت.
وی در سال ۱۳۴۰ به تهران عزیمت کرد و ضمن اشتغال به کارهای علمی، فرهنگی و تبلیغی، همواره در صحنه های مختلف به مبارزه با دستگاه طاغوتی پهلوی و همچنین ساماندهی و حضور در تظاهرات مردمی بر علیه شاه می‌پرداخت و نهایتا در جریان ورود حضرت امام(ره) به میهن اسلامی، از اعضای کمیته مرکزی استقبال بود.
در آستانه ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، این «صدای انقلاب» بود که از حنجره شهید محلاتی به عنوان نخستین سخنگوی انقلاب، پیروزی نهضت و استقرار نظام الهی را در کشور از راه رادیو به ملت مسلمانان نوید داد. این شهید به علت سابقه درخشانش، مورد اطمینان حضرت امام خمینی(ره) بود و مسئولیت‌های اجرایی مختلفی مانند معاونت کمیته مرکزی انقلاب و نمایندگی ایشان در مراسم باشکوه حج ابراهیمی در سال ۱۳۵۸ را بر عهده داشت.
نمایندگی مردم محلات در نخستین دوره مجلس شورای اسلامی و مسئولیت نظارت، کنترل و هدایت سپاه پاسداران از بدو تشکیل آن از مسئولیت‌های دیگر شهید محلاتی بود اما آنچه این شهید را در کار بزرگ ارشاد و هدایت سپاه توفیق بخشید، علاوه بر جایگاه قانونی نمایندگی امام در سپاه ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری و محبت درونی، دلسوزانه و خالصانه وی به پاسداران بود که اعضای سپاه به او از دید مُرشد و پیر راه می‌نگریستند و این سوز درونی به او تحرک و تلاشی فراوان می‌بخشید که متجاوز از هزار برنامه آموزشی توجیهی، تربیتی و اخلاقی به شکل‌های مختلف سخنرانی و دستورالعمل از ایشان به یادگار مانده است.
شهید محلاتی، سپاه پاسداران را پرتوان و شکیبا می‌خواست و پشتوانه این آرزو، تلاش بی امانش بود. او در یکی از مصاحبه‌های خود در مورد سپاه می‌گوید: «ان شاءالله سپاهی بسازیم که دشمن هوس نکند علیه انقلاب اسلامی توطئه کند».
وی در مورد نقش دین و روحانیت در سپاه می گوید:«سپاه و روحانیت دو ارگان هستند که باید با هم حرکت کنند که در رأس آنها، امام یعنی مقام روحانی است که سپاه تابع اوست. روحانیت و سپاه باید باهم اختلاط داشته باشند. سپاه باید فکر، عقیده و مذهب را از روحانیون بگیرد و از وجود آنها استفاده کند».
زهد و ساده زیستی همراه با معاد اندیشی شهید محلاتی سبب شد که در وصیتنامه خویش چنین بنویسد: «یک پنجم کل دارایی مرا به حضرت امام بدهید؛ زیرا خوف آن دارم که این مقدار که به دست آورده‌ام، در شأن زندگی طلبگی من نباشد و فردا در آستان عدل الهی باید پاسخگو باشم».
روحانی بزرگوار، شهید محلاتی در عرصه‌های متفاوت حضور داشت. علاوه بر حوزه و مجلس رزمندگان جبهه‌های نورانی نبرد نیز، او را بر دل و بردیده داشتند؛ چون حضورش در میان دلیران صحنه جهاد، یاد امام را تداعی می‌کرد.
آشنایی با رزمندگان، جانبازان و شهیدان، شعله عشق به شهادت را هر روز در نهاد او افروخته تر می ساخت و سرانجام دشمنان ایران اسلامی که توان رویارویی با رزمندگان دلیر اسلام را در جبهه نبرد نداشتند، در اول اسفند سال ۱۳۶۴ برای جبران شکست در عملیات والفجر ۸، در نزدیکی اهواز با دو فروند جنگنده به هواپیمای مسافربری «آسمان» که جمعی از دلباختگان مکتب عشق را به مقصد می‌رساند، حمله کردند و دست پلید خود را به خون این عزیزان آغشتند.
پیکر پاک شهید محلاتی، روز سوم اسفند سال ۶۴ پس از تشییع باشکوه، در حرم حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.
حضرت امام(ره) در بخشی از پیام خود به مناسبت شهادت شهید محلاتی فرمودند: "...امید آن است حجت‌الاسلام حاج شیخ فضل‌الله محلاتی، شهید عزیز را که من و شما او را می شناسیم که عمر خود را در راه انقلاب صرف کرد و باید گفت یکی از چهره‌های درخشان انقلاب بود و در این راه که راه خداوند است، تحمل سختی‌ها کرد و رنج‌ها کشید و با قامت استوار ایستادگی کرد، اجازه ورود در محضر شهدای صدر اسلام مرحمت فرماید."
انتهای پیام
0 دیدگاه