وزیر امور خارجه آلمان مدعی شد ایران و روسیه با حمایت های خود از اسد، سوریه را به این وضع انداختند.
اینگو سامپرونی، خبرنگار کانال اول تلویزیون آلمان، آ.اِر.دِ با فرانک-والتر اشتاین مایر، وزیر خارجه آلمان در خصوص آخرین اوضاع شهر حلب سوریه گفتگو کرد.
در ابتدای این مصاحبه اشتاین مایر که ریاست دوره ای سازمان امنیت و همکاری اروپا را نیز عهده دار است، در خصوص این سازمان که هفته گذشته، نشست دوره ای آن در هامبورگ آلمان برگزار شد، گفت: در این سازمان، مناظرات منتقدانه زیادی مطرح می شود اما در هر صورت ما در برابر این سازمان که پنجاه و هفت عضو دارد، مسئولیت داریم.
وی افزود: شاید رسانه ها و خبرنگاران به سادگی بگویند با این دیدارها اتفاق خاصی نمی افتد اما اگر می خواهیم بدانیم ارزش یک چنین سازمان هایی چقدر می تواند باشد باید از خودمان این سئوال را بپرسیم که اساسا اگر سازمان امنیت و همکاری اروپا وجود نداشت، چه اتفاقی می افتاد؟ در آن صورت ما تکرار مناقشات بسیار کهنه ای را با هم داشتیم که هیچکس فکرش را هم نمی کرد.
یکی از این مناقشات کهنه، مناقشه قره باغ میان ارمنستان و آذربایجان است. اگر تلاش های این سازمان نبود ما در سال جاری میلادی با یک جنگ درست و حسابی در این منطقه مواجه بودیم. در آوریل گذشته، مناقشه مجدد در آنجا دویست کشته داد اما سازمان امنیت و همکاری اروپا توانست بسرعت خود را وارد این مناقشه کند.
بنابراین اگر امروز این سازمان اروپایی را نداشتیم احتمالا ما امروز در مساله تقابل در شرق اوکراین و در منطقه دُنباس با قربانی شدن شمار بیشتری از مردم این منطقه مواجه بودیم. با این حال ما می دانیم که همچنان موارد نقض آتش بس در شرق اوکراین وجود دارند اما خدا را شکر سطح خشونت آشکارا رو به کاهش بوده است.
وی افزود: اتفاقا درهمین نشست دو روز پیش سازمان امنیت و همکاری اروپا در هامبورگ وزرای امور خارجه چهار کشور گروه موسوم به نرماندی شامل روسیه، اوکراین، فرانسه و آلمان که با توافقنامه مینسک در ارتباط هستند با هم دیدار و گفتگو کردند. این گروه تلاش می کند تا این منطقه را آرام کند و امیدواریم که این مناقشه طولانی مدت بالاخره حل و فصل شود.
با وجود آن که دو سال از توافقنامه مینسک گذشته است و برغم آنکه این توافقنامه از منظر خبرنگاران، فایده ای نداشته است اما می خواهیم پایبندی خود را به آن حفظ کنیم. ما همواره تلاش می کنیم با سازماندهی چنین دیدارهایی این مساله را مشخص کنیم که با وجود موارد نقض مکرر آتش بس باید همچنان طرفهای مناقشه را دور یک میز جمع کنیم و با استفاده از عقل و منطق، ساز و کاری را توسعه دهیم که سطح خشونت در این منطقه کاهش یابد و به این وسیله باصطلاح شانس دستیابی به راه حل سیاسی فراهم آید.
خبرنگار آ.اِر.دِ پرسید: من هم می دانم که گفتگوهای بیشتر و نیز باز نگه داشتن کانالهای ارتباطی چقدر در این باره از اهمیت برخوردار است اما افسرده و دلسرد نمی شوید وقتی مشاهده می کنید که همکاران روس شما در مورد اوکراین صحبت می کنند اما درعمل هیچ اتفاقی نمی افتد؟ اشتاین مایر در پاسخ اظهار داشت: در نشست هایی که چیزی از آن بیرون نیاد، دلسرد، عصبی و خشمگین می شوم اما همزمان در برابر این مساله مسئولیت هم دارم.
به اعتقاد من کوتاه آمدن و تسلیم شدن، اصلا گزینه نیست و اگر هم ما تسلیم شویم، مردم بیشتری که درگیر این مناقشه اند، متضرر می شوند. به همین خاطر با وجود ناامیدی و شکست هایی که ما از آن رنج می بریم، چاره ای نداریم که تلاش کنیم از وخیم تر شدن اوضاع جلوگیری به عمل آوریم.
وی ادامه داد: از ابتدای سال جاری میلادی یعنی زمانی که آلمان، ریاست دوره ای سازمان امنیت و همکاری اروپا را عهده دار شد، جلو بردن کارهای این سازمان، کار ساده ای نبود چون مناقشات و بحران های زیادی از جمله در سوریه، لیبی، یمن و اوکراین وجود دارند. بنابراین وقتی در یک چنین اوضاع ناپایداری قرار می گیریم، کشور سالمی مثل آلمان چکار می تواند بکند جز آنکه مسئولانه با مسائل برخورد کند و این همان کاری است که ما در این سازمان در حال انجامش هستیم.
این مسائل موجب شده اند که حتی مسئولیت ما نیز بیشتر شود. خبرنگار پرسید: به نظر می رسد مناقشه سوریه، غیرقابل حل است. با توجه به آنکه هم اکنون در شهر حلب، اتفاقات وحشتناکی در حال رخ دادن است بفرمایید چرا شاهد هیچ پیشرفتی در این زمینه نیستیم؟
اشتاین مایر در پاسخ گفت: واقعا حلب در وضع مخوفی قرار دارد که فقط نشان دهنده یک فاجعه انسانی در آنجا نیست بلکه به نظر می رسد سوریه به آغاز یک مناقشه جدید قرن بیست و یکم تبدیل شده است؛ مناقشه ای که به قدرت مربوط است و در آن انگیزه های دینی، قومی و عقیدتی بسیاری موج می زند و اینکه انگشت همه کشورهای همسایه سوریه به نوعی در این بازی دیده می شود و به طرز عجیبی، بسیاری برای آرام کردن یک چنین مناقشه ای بر سر میز مذاکره حضور دارند.
در این میان، ما تلاش می کنیم دوباره آتش بس را در حلب برقرار و بتوانیم کمکهای انسانی را به این منطقه ارسال کنیم زیرا در صورتی که جنگ در این منطقه همچنان ادامه پیدا کند، سازمان صلیب سرخ جهانی و سایر سازمانهای امداد و نجات نمی توانند وارد حلب شوند و به مداوای زخمی ها بپردازند.
در صورتی که بتوانیم آتش بس را در این منطقه برقرار کنیم همان طور که چند روز پیش با جان کری و لاوروف، همتایان آمریکایی و روس خود صحبت کردم در آن صورت دوباره راهی برای دستیابی به یک راه حل سیاسی پیدا می شود. وزیر امور خارجه آلمان مدعی شد: باید بگویم به ویژه ظرف ماههای اخیر، خیلی ها مسبب و مقصر چنین شرایطی در سوریه بوده اند. آنها با بمباران هوایی در واقع از اسد حمایت کردند. این دو کشور، ایران و روسیه بودند. بازیگران منطقه ای بسیاری از بازی قدرت در سوریه، متنفع می شوند.
این بازی قدرت البته برای مردم سوریه به تحمل درد و رنج و کشتار منتج شده است و تمامی همسایگان سوریه به خوبی می دانند که اگر می خواهند در این بازی قدرت پیروز شوند باید گروههای مبارز مختلفی از آنها حمایت کنند و این شرایط مذاکره بر سر میز را به طور قابل ملاحظه ای سخت و دشوار می کند. خلاصه در صورت تداوم این شرایط، هیچ راه حل جایگزینی متصور نیست اما ما چاره ای نداریم که به جریان کشتار در سوریه پایان دهیم و شرایط ارسال کمک های انسانی را به این کشور فراهم کنیم.
خبرنگار این شبکه به عنوان آخرین سئوال از اشتاین مایر پرسید: این احتمال وجود دارد که در سال آینده میلادی شرایط بهتری برای شما فراهم شود. این طور نیست؟ وی در پاسخ گفت: نباید مسائل را با هم اشتباه گرفت. چون مسئولیت ما همچنان وجود دارد.
من حدود هشت سال است که در این سمت فعالیت کرده ام و بنابراین اگر نتوانم کاری انجام دهم، این به منزله آن نیست که من از مسئولیت هایم، معاف شده ام. البته سال آینده، موقعیت من به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در آلمان بستگی دارد. ما یک انتخابات خوب، دموکراتیک و سنتی را انتظار داریم که قرار است در دوازدهم فوریه سال بعد در مجمع عمومی فدرال آلمان انجام شود.
در ابتدای این مصاحبه اشتاین مایر که ریاست دوره ای سازمان امنیت و همکاری اروپا را نیز عهده دار است، در خصوص این سازمان که هفته گذشته، نشست دوره ای آن در هامبورگ آلمان برگزار شد، گفت: در این سازمان، مناظرات منتقدانه زیادی مطرح می شود اما در هر صورت ما در برابر این سازمان که پنجاه و هفت عضو دارد، مسئولیت داریم.
وی افزود: شاید رسانه ها و خبرنگاران به سادگی بگویند با این دیدارها اتفاق خاصی نمی افتد اما اگر می خواهیم بدانیم ارزش یک چنین سازمان هایی چقدر می تواند باشد باید از خودمان این سئوال را بپرسیم که اساسا اگر سازمان امنیت و همکاری اروپا وجود نداشت، چه اتفاقی می افتاد؟ در آن صورت ما تکرار مناقشات بسیار کهنه ای را با هم داشتیم که هیچکس فکرش را هم نمی کرد.
یکی از این مناقشات کهنه، مناقشه قره باغ میان ارمنستان و آذربایجان است. اگر تلاش های این سازمان نبود ما در سال جاری میلادی با یک جنگ درست و حسابی در این منطقه مواجه بودیم. در آوریل گذشته، مناقشه مجدد در آنجا دویست کشته داد اما سازمان امنیت و همکاری اروپا توانست بسرعت خود را وارد این مناقشه کند.
بنابراین اگر امروز این سازمان اروپایی را نداشتیم احتمالا ما امروز در مساله تقابل در شرق اوکراین و در منطقه دُنباس با قربانی شدن شمار بیشتری از مردم این منطقه مواجه بودیم. با این حال ما می دانیم که همچنان موارد نقض آتش بس در شرق اوکراین وجود دارند اما خدا را شکر سطح خشونت آشکارا رو به کاهش بوده است.
وی افزود: اتفاقا درهمین نشست دو روز پیش سازمان امنیت و همکاری اروپا در هامبورگ وزرای امور خارجه چهار کشور گروه موسوم به نرماندی شامل روسیه، اوکراین، فرانسه و آلمان که با توافقنامه مینسک در ارتباط هستند با هم دیدار و گفتگو کردند. این گروه تلاش می کند تا این منطقه را آرام کند و امیدواریم که این مناقشه طولانی مدت بالاخره حل و فصل شود.
با وجود آن که دو سال از توافقنامه مینسک گذشته است و برغم آنکه این توافقنامه از منظر خبرنگاران، فایده ای نداشته است اما می خواهیم پایبندی خود را به آن حفظ کنیم. ما همواره تلاش می کنیم با سازماندهی چنین دیدارهایی این مساله را مشخص کنیم که با وجود موارد نقض مکرر آتش بس باید همچنان طرفهای مناقشه را دور یک میز جمع کنیم و با استفاده از عقل و منطق، ساز و کاری را توسعه دهیم که سطح خشونت در این منطقه کاهش یابد و به این وسیله باصطلاح شانس دستیابی به راه حل سیاسی فراهم آید.
خبرنگار آ.اِر.دِ پرسید: من هم می دانم که گفتگوهای بیشتر و نیز باز نگه داشتن کانالهای ارتباطی چقدر در این باره از اهمیت برخوردار است اما افسرده و دلسرد نمی شوید وقتی مشاهده می کنید که همکاران روس شما در مورد اوکراین صحبت می کنند اما درعمل هیچ اتفاقی نمی افتد؟ اشتاین مایر در پاسخ اظهار داشت: در نشست هایی که چیزی از آن بیرون نیاد، دلسرد، عصبی و خشمگین می شوم اما همزمان در برابر این مساله مسئولیت هم دارم.
به اعتقاد من کوتاه آمدن و تسلیم شدن، اصلا گزینه نیست و اگر هم ما تسلیم شویم، مردم بیشتری که درگیر این مناقشه اند، متضرر می شوند. به همین خاطر با وجود ناامیدی و شکست هایی که ما از آن رنج می بریم، چاره ای نداریم که تلاش کنیم از وخیم تر شدن اوضاع جلوگیری به عمل آوریم.
وی ادامه داد: از ابتدای سال جاری میلادی یعنی زمانی که آلمان، ریاست دوره ای سازمان امنیت و همکاری اروپا را عهده دار شد، جلو بردن کارهای این سازمان، کار ساده ای نبود چون مناقشات و بحران های زیادی از جمله در سوریه، لیبی، یمن و اوکراین وجود دارند. بنابراین وقتی در یک چنین اوضاع ناپایداری قرار می گیریم، کشور سالمی مثل آلمان چکار می تواند بکند جز آنکه مسئولانه با مسائل برخورد کند و این همان کاری است که ما در این سازمان در حال انجامش هستیم.
این مسائل موجب شده اند که حتی مسئولیت ما نیز بیشتر شود. خبرنگار پرسید: به نظر می رسد مناقشه سوریه، غیرقابل حل است. با توجه به آنکه هم اکنون در شهر حلب، اتفاقات وحشتناکی در حال رخ دادن است بفرمایید چرا شاهد هیچ پیشرفتی در این زمینه نیستیم؟
اشتاین مایر در پاسخ گفت: واقعا حلب در وضع مخوفی قرار دارد که فقط نشان دهنده یک فاجعه انسانی در آنجا نیست بلکه به نظر می رسد سوریه به آغاز یک مناقشه جدید قرن بیست و یکم تبدیل شده است؛ مناقشه ای که به قدرت مربوط است و در آن انگیزه های دینی، قومی و عقیدتی بسیاری موج می زند و اینکه انگشت همه کشورهای همسایه سوریه به نوعی در این بازی دیده می شود و به طرز عجیبی، بسیاری برای آرام کردن یک چنین مناقشه ای بر سر میز مذاکره حضور دارند.
در این میان، ما تلاش می کنیم دوباره آتش بس را در حلب برقرار و بتوانیم کمکهای انسانی را به این منطقه ارسال کنیم زیرا در صورتی که جنگ در این منطقه همچنان ادامه پیدا کند، سازمان صلیب سرخ جهانی و سایر سازمانهای امداد و نجات نمی توانند وارد حلب شوند و به مداوای زخمی ها بپردازند.
در صورتی که بتوانیم آتش بس را در این منطقه برقرار کنیم همان طور که چند روز پیش با جان کری و لاوروف، همتایان آمریکایی و روس خود صحبت کردم در آن صورت دوباره راهی برای دستیابی به یک راه حل سیاسی پیدا می شود. وزیر امور خارجه آلمان مدعی شد: باید بگویم به ویژه ظرف ماههای اخیر، خیلی ها مسبب و مقصر چنین شرایطی در سوریه بوده اند. آنها با بمباران هوایی در واقع از اسد حمایت کردند. این دو کشور، ایران و روسیه بودند. بازیگران منطقه ای بسیاری از بازی قدرت در سوریه، متنفع می شوند.
این بازی قدرت البته برای مردم سوریه به تحمل درد و رنج و کشتار منتج شده است و تمامی همسایگان سوریه به خوبی می دانند که اگر می خواهند در این بازی قدرت پیروز شوند باید گروههای مبارز مختلفی از آنها حمایت کنند و این شرایط مذاکره بر سر میز را به طور قابل ملاحظه ای سخت و دشوار می کند. خلاصه در صورت تداوم این شرایط، هیچ راه حل جایگزینی متصور نیست اما ما چاره ای نداریم که به جریان کشتار در سوریه پایان دهیم و شرایط ارسال کمک های انسانی را به این کشور فراهم کنیم.
خبرنگار این شبکه به عنوان آخرین سئوال از اشتاین مایر پرسید: این احتمال وجود دارد که در سال آینده میلادی شرایط بهتری برای شما فراهم شود. این طور نیست؟ وی در پاسخ گفت: نباید مسائل را با هم اشتباه گرفت. چون مسئولیت ما همچنان وجود دارد.
من حدود هشت سال است که در این سمت فعالیت کرده ام و بنابراین اگر نتوانم کاری انجام دهم، این به منزله آن نیست که من از مسئولیت هایم، معاف شده ام. البته سال آینده، موقعیت من به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در آلمان بستگی دارد. ما یک انتخابات خوب، دموکراتیک و سنتی را انتظار داریم که قرار است در دوازدهم فوریه سال بعد در مجمع عمومی فدرال آلمان انجام شود.
0 دیدگاه