صنعت فولاد ایران در سال 1403: از فرصت تورم تا چالش خاموشی و تغییر رویکرد به تاب‌آوری | دانیال آستانه : ذوب فولاد خاموش یعنی قلب خاموش صنعت
دانیال آستانه با اشاره به پیوند عمیق میان تولید و اقتصاد، اظهار داشت: تولید همواره به‌عنوان موتور محرک اقتصاد ایفای نقش می‌کند و در عین حال، اقتصاد نیز بستر مناسبی را برای فعالیت‌های تولیدی و صنعتی فراهم می‌آورد.
وی با مرور شرایط سال 1403 از منظر صنعت، این سال را یکی از عجیب‌ترین سال‌های اقتصادی کشور دانست و گفت: در این سال، اقتصاد ایران با موقعیتی به‌شدت پرریسک، محدودکننده و سرشار از چالش‌هایی مواجه شد که برای نخستین‌بار در حوزه تولید تجربه شده بود.
معاون مالی و اقتصادی شرکت فولاد خراسان ادامه داد: در سال 1403 با بستر اقتصادی مواجه بودیم که تحت تأثیر عواملی نظیر تورم ریالی و رشد نرخ ارز قرار داشت. پس از یک دوره طولانی، مجدداً نرخ ارز به‌صورت دستوری تعیین شد و سامانه‌های ارزی که صنعت تا حدی به آن‌ها تکیه داشت، با تغییراتی همراه شدند. این روند باعث شد بار دیگر اختلاف میان نرخ ارز آزاد و نرخ‌های سامانه‌ای به‌وجود آید.به گفته وی، این وضعیت شرایطی را برای تولیدکنندگان ایجاد کرد تا از فرصت ناشی از تورم بهره‌برداری کرده و با حفظ موجودی مواد اولیه، محصولات خود را با قیمت تورمی به فروش برسانند. این اقدام سبب شد موجودی کالا به یک مزیت راهبردی تبدیل شود که در سال‌های بعد نیز می‌تواند به تداوم فعالیت‌های تولیدی کمک کند. وی تأکید کرد: این مسیر، همان نقشه راهی است که تولید و صنعت در دوره‌های تورمی دنبال می‌کنند.آستانه با اشاره به ناترازی گسترده انرژی در سال 1403، خاطرنشان کرد: صنعت کشور در این سال با چالش‌هایی گسترده و تازه مواجه شد؛ چالش‌هایی که هیچ‌یک از شرکت‌های صنعتی فعال در کشور تاکنون با این شدت آن را تجربه نکرده بودند.
وی با بیان اینکه صنعت فولاد، پس از نفت، گاز و پتروشیمی به‌عنوان چشم صنعت کشور شناخته می‌شود، افزود: در سال گذشته، این صنعت با خاموشی‌های گسترده‌ای در بخش‌های مختلف روبه‌رو شد. خاموشی یک سالن ذوب فولادی، به‌منزله از کار افتادن قلب تپنده صنعت یک کشور است.
آستانه در ادامه به عملکرد شرکت‌های فولادی در 9 ماهه نخست سال 1403 اشاره کرد و گفت: کاهش تولید تا سطح 60 تا 70 درصد و ورود بسیاری از شرکت‌ها به زیان انباشته نشان می‌دهد که نه تنها از ظرفیت‌های بزرگ این صنعت استفاده نشده، بلکه عملکرد آن در مقایسه با سال 1402 نیز روندی نزولی داشته است. البته ممکن است یکی دو شرکت بزرگ فولادی مانند فولاد مبارکه و فولاد خراسان توانسته باشند در این دوره، رشد نسبی نسبت به مدت مشابه سال قبل را تجربه کنند.وی در بخش دیگری از سخنان خود به تغییر فضای فکری صنعت فولاد طی دو سال گذشته پرداخت و گفت: در حالی‌که پیش‌تر تمرکز اصلی صنعت فولاد بر رشد و توسعه و تدوین برنامه‌های توسعه‌ای بود، اکنون گفتمان حاکم به «تاب‌آوری» تغییر یافته است. در شرایطی که امکان تولید مستمر و فروش محصول با قیمت مناسب وجود ندارد، نخستین نقطه اتکای صنعت فولاد برای بقا، حرکت به‌سوی نظام بانکی و بهره‌گیری از ابزارهای تأمین مالی است.
0 دیدگاه